سایپا این روزها به طور رقتانگیزی در جستجوی خودروهای بینام و نشان چینی است تا از طریق آنها بتواند بازاری برای خود دست و پا کند. اگر به سابقه سایپا و سرمایه و تجهیزات آن در مقایسه با شرکای چینی و شرکتهایی که با آنها مذاکره میکند، نگاهی بیاندازید، خواهید دید که این شرکت اعتبار خود را نیز قربانی مینماید.
بازار بزرگ خودروی ایران چند سالی است که آشفته شده است و دخالتهای شورای رقابت و سازمان حمایت و سیاسیون، تغییرات نرخ ارز، تحریمهای بینالمللی، دلالبازی، سودجویی شرکتها و بسیاری عوامل دیگر، آن را از توازن خارج نمودهاند. حالا سایپا که چند سالی نظاره گر حضور خودروهای چینی رنگووارنگ در بازار بود و البته با توجه به خستگی مردم از محصولات تکراری و نیاز به تنوع و همچنین افزایش قیمت خودروهای مطلوب تر، سراغ چینیها را گرفته است تا علاوه بر پر کردن خلأ های خود در کلاسهای مختلف، بتواند قسمتی از بازار و سود آن را نیز تصاحب نماید.
این روند با خودروهایی چون S300 زوتای و برلیانس آغاز شده و اکنون با دو محصول دیگر از چانگان ادامه یافته است.
شرکت چانگان، برخلاف بسیاری از شرکتهای چینی دیگر، سابقه ای طولانیمدت دارد اما نه در خودروسازی بلکه در اسلحهسازی! 152 سال پیش چانگان با تولید اسلحه شروع به کار کرد و البته ساخت خودرو را در دهه 50 میلادی و با مونتاژ جیپ آغاز نمود. در سال 2009 چانگان جدید با اتحاد هافی و چانگی به وجود آمد و در سال 2010 با تولید بیش از 2.3 میلیون خودرو، تبدیل به چهارمین خودروساز بزرگ چین شد. محصولات فورد و مزدا بخش عمده ای از خودروهای چانگان را تشکیل میدهند. در سال 2012، چانگان به دو پاره چانگان فورد و چانگان مزدا تقسیم شد.
سدان ایدو توسط مرکز طراحی ایتالیایی این شرکت چینی طراحی شده است اما ظاهراً این دفتر تنها برای تبلیغ نام آن بنانهاده شده و هیچ چیز جر کپیهای گوناگون از خودروهای مختلف را در این خودرو نمییابید. ویژگیهای آن چراغهای تیز و اسپرت و برجستگیهای کاپوت و صندوق عقب نسبتاً کوتاه میباشد که ترکیبی پویا و جالب به آن داده است. متأسفانه اندازه کوچک چرخها نشاندهنده یک خودروی تقلبی و ضعیف در زیر پوستهای اسپرت است.